‘Uh, ik wist niet dat jij stottert’

Banner

Bron foto

Ik moest een aantal maanden geleden een presentatie geven. Deze presentatie moest ik voor heel het derde jaar houden, wat ruim 130 man is. Gelukkig hoefde ik hem niet alleen te houden. Na de presentatie kwamen er een aantal mensen naar mij toe met een opmerking die ik regelmatig hoor.

We waren op school bezig met een project. Een van de onderwerpen die ons groepje onderzocht was stotteren. Vooral omdat een groepsgenootje en ik stotteren. Het leek de groep dan ook een goed idee om ons te laten presenteren zodat het onderwerp extra goed zou overkomen. Toen ze dat voorstelde, zei ik eigenlijk meteen: ‘Ja dag, dat ga ik echt niet doen. Dan schijt ik in mijn broek en gaat de presentatie langer duren dan vijf minuten’. (De presentatie was een korte pitch over het onderwerp en mocht maar vijf minuten duren.) Het andere meisje wilde het wel doen. Ik zei dat ik er nog een nachtje over zou slapen. Maarja, eigenlijk kon ik al niet meer terug. Dus uiteindelijk stonden we daar voor een volle collegezaal met ruim 130 man. Wij waren pas als vijfde aan de beurt en de presentaties voor ons zijn dus echt het ene oor in en het andere oor uit gegaan bij mij: Ik was zo zenuwachtig. En dan zat vooraan ook nog onze projectbegeleider met een timer ingesteld zodat hij de presentatie na vijf minuten af kon kappen omdat de tijd dan op was. Na vijf minuten ging de timer dus af. De docent vroeg of we bijna klaar waren en dat waren we! Hell yeah, we hadden het in vijf minuten geknald, ja oké ietsie pietsie langer. Wat er toen gebeurde, vond ik super tof. Er werd heel hard voor ons geklapt, het hardste van alle presentaties, en onze projectbegeleider zei dat hij het heel stoer vond van ons. Dat vond ik zo tof.

Nu terug naar waar ik het eigenlijk over wilde hebben. Na de presentatie kwamen er mensen naar me toe die zeiden wat ik regelmatig te horen krijg: ‘Ik wist helemaal niet dat jij stottert.’ Als je gewoon met me praat, stotter ik niet (veel) nee. Maar zodra er meer mensen luisteren of ik een presentatie moet houden gaat het soms ‘fout’. Stiekem ben ik altijd best trots op mezelf als iemand zegt dat het hun nooit is opgevallen. Maarja, er komt dan altijd wel een moment dat ik wel moet stotteren en dan merk ik dat mensen, die niet weten dat ik stotter, me toch een beetje raar aan kijken. Ik weet niet of ze dat ook echt doen of dat ik me dat gewoon inbeeld. Ik kan het me ook wel voorstellen. Ik bedoel, het is natuurlijk toch een beetje raar als iemand opeens midden in een gesprek stopt met praten en pas na een aantal seconden of minuten verder gaat met wat hij of zij nou eigenlijk wilde zeggen. Er zijn dan ook altijd mensen die gaan raden wat jij wilt zeggen en je zin gaan afmaken om je te helpen. Dat vind ik persoonlijk echt vervelend. Vooral als ik pas vijf seconde in een stotter hang. Mag ik het eerst nog zelf proberen? Soms is het ook wel fijn. Bijvoorbeeld als je al een minuut in een stotter hangt. Ik weet trouwens niet of ze bij mij echt minuten duren maar zo voelt het af en toe wel.

Ik vind het overigens echt niet erg dat ik stotter. Tuurlijk zijn er soms momenten dat ik zou willen dat ik niet zou stotteren. Soms is het ook echt niet handig. Ik stotter bijvoorbeeld (bijna) altijd als ik ‘negen’ moet zeggen. Je zou misschien denken: ‘Hoe vaak zeg je nou negen?’ Nou als je geboortedatum negentien negen negentienvierennegentig is, is dat best lastig. Ik hoor je denken: ‘Waarom zeg je dan niet gewoon september? Dat scheelt een negen.’ Klopt maar ook de ‘s’ is soms lastig.

Daarnaast moet ik ook bijna altijd stotteren als ik de naam van mijn opleiding moet uitspreken. Niet handig als je nieuwe mensen ontmoet die je vragen wat voor opleiding je doet, kan ik je vertellen. ;) Het grappige is dat ik het wel in een keer kan uitspreken als ik eerst zeg: ‘Ik kan het niet uitspreken.’ En dan vervolgens kom het er vloeiend uit. Ik kan me voorstellen dat mijn gesprekspartner dan denkt: ‘Oké dan…’ Dan denk ik altijd maar: ‘Iedereen heeft wel wat.’

Ik kan hier nog uren over door praten, maar dan wordt het wel een erg lang artikel.

Ik hoop dat jullie het interessant vonden en mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust! Er zijn geen rare/domme vragen!

Heb jij ervaring met stotteren?

2 gedachtes over “‘Uh, ik wist niet dat jij stottert’

  1. Jorinde 4 juni 2015 / 08:11

    Super knap dat je het hebt aan gedurfd om een presentatie hebt gegeven voor zoveel mensen! En goed dat je het zo open gooit!

    Like

    • laraax3 4 juni 2015 / 09:24

      Na de presentatie voelde het wel goed, gelukkig. ;)

      En bedankt!

      Like

Geef een reactie op laraax3 Reactie annuleren